...Başarmışdım...Kapıyı kendime taraf çektim.Yan tarafdakı odada benim yüzümden mahkum olan kadın abla vardı.Daha doğrusu "Marry"abla.Kardeşiminde Marry ablanın yanında olduğunu düşündüm.Odaya göz gezdirdim ama orada değildi.Aklıma Marry ablanın kapısını açmak geldi.Kapının üzerindeki anahtarı açdım.
-Abla iyimisin?
-Ya senin yüzünden buradayım.Bana bir şey olursa çocuklarıma kim bakacak?He!
Kendimi çox yalnız hiss etdim.Ama bekliyecek zamanım yokdu.Hemen kaçtık.Ama..Nasıl olurdu?..Melisa...O buydu...Buna eminim..
-Melisa!
-Mandy! (Mendi)diyip göz oynatdı.(Oysaki Mendi abla benim ismimin Malina olduğunu öğrenmişdi)
Gidip ona sarıldım.
-Senin burada ne işin var?
-Hiç,önemli bir kaç dosyalar vardı da onlara bakmaya gelmişdim.
Diyip kolumu çekiştirdi.
-Kızım seni kurtarmaya geldim-endişeyle dedi:
-Beni kurtarma..onu k-urttar...(anca bunu diye bildim)
-Kimi?
-Lusyamı..diyip içten ağladım.
-Ona noldu?Ağlama! Fazla zamanımız yok!
-Kaçırdılar-(diyip intikam hissiyle kalktım).Zaman yok.Doğru söylüyorsun.Sadece intikamıma odaklanıcam.(Kendimden emin bir ses tonuyla dedim)
-Gel benimle! Sana bir şey söylemem gerekiyor.(Diyip beni bir odaya getirdi.)
İlk önce kendi-kendine bir şeyler fısıldadı.Sonra bir şeyler dedi ama anlayamadım.Napalım?Anlamak kısmet değilmiş.Sadece bir şeyi diye bildi:Affet
Kelimesini tam bitirdiki, kapı açıldı ve bir kadın ince bir ses tonuyla:-Suçluyla görüştünüz,ifadenizi geri çekiyormusunuz?